Son günlerde Edwin Abbey’in bir cümlesi zihnimde dolanıp duruyor; “Büyümek için büyümek, bir kanser hücresinin ideolojisidir.” Günümüzde ölçekler genellikle büyüklük üzerinden anlatılıyor. Sürekli büyüme isteği konuşmaların ana eksenini oluşturuyor. Giderek çoğalan nüfus, artan ihtiyaçlar, başta ekonomi olmak üzere, her şey […]
İnsanın duyguları ile gerçekler arasındaki ilişkinin kırılgan olduğu en önemli alanlardan biri, “beklentiler” olsa gerek. Kırılgandır, zira; mutsuzluk buradan beslenir… Çağımızın en büyük problemlerinin başında da bu ‘mutsuz insanlar’ın sayısının her gün artıyor olması geliyor. Evet… Her gün sayı artıyor… […]
Sanki dünyanın her noktasına konulmuş megafonlardan sürekli olarak; Bilgiyi tüket, Teknolojiyi tüket, İlişkileri tüket, Aşk’ı tüket, An’ı tüket, Kendini tüket… Tüket… tüket… tüket… sözcükleri seslendiriliyor.
İnsanın “keşke”lerinin çoğu, insan ilişkileri üzerinedir. Maddi dünyanın “keşke”leri genellikle, olumlu ya da olumsuz değiştirilebilir. Oysa insan ilişkilerinde ki “keşke”ler genellikle bir pişmanlık ifade eder ve sonradan değiştirilmesi biraz zordur. Zira ruhlarda açılan yaralar, “ustura yarası” niteliğindedir.
Bir sanayiciyi en çok hüzünlendiren unsurların başında “terkedilmiş fabrika” görüntüleri gelir. Uçsuz bucaksız mekanlarda yol alırken, uzaktan gördüğümüz fabrika siluetleri insanı heyecanlandırır. İnsanın içinin umutla dolmasını sağlayan bu siluetlerin bir kısmına yaklaşıldığında, umut yerini “hüzün”e bırakır.
