Sanıyorsan, Sanma…

Alman lirik şiirinin en önemli isimlerinden biri olan Rainer Maria Rilke’nin, ‘‘Yazmadan yaşayabileceğini sanıyorsan, yazma’’ cümlesi, rüzgar zamanlarına girdiğimiz bu günlerde, ‘’rüzgar esintileri’’nde düşünmek için iyi bir başlangıç olabilir.

Rilke’nin cümlesini, hayatımızın kantarında yeniden tartıya çıkarmak için, çoğaltmak ilginç olabilir.

Şöyle ki;

Nefes almadan yaşayabileceğini sanıyorsan nefes alma,

Yemek yemeden yaşayabileceğini sanıyorsan yemek yeme,

Üretmeden yaşayabileceğini sanıyorsan üretme,

Sevgisiz yaşayabileceğini sanıyorsan sevme,

Aşksız yaşayabileceğini sanıyorsan aşık olma,

Dostsuz yaşayabileceğini sanıyorsan dost olma,

Doğadan kopuk yaşayabileceğini sanıyorsan doğadan uzak dur,

Okumadan yaşayabileceğini sanıyorsan okuma,

Gülmeden yaşayabileceğini sanıyorsan gülme…

Ancak bu dünyanın bir parçası olduğunu düşündüğünde, bu dünyayı bir yudum su gibi bedeninde hissetmek istediğinde;

Yazmadan yaşayabileceğini sanma,

Nefes almadan yaşayabileceğini sanma,

Yemek yemeden yaşayabileceğini sanma,

Üretmeden yaşayabileceğini sanma,

Sevgisiz yaşayabileceğini sanma,

Aşksız yaşayabileceğini sanma,

Dostsuz yaşayabileceğini sanma,

Doğadan kopuk yaşayabileceğini sanma,

Okumadan yaşayabileceğini sanma,

Gülmeden yaşayabileceğini sanma…

Hayatın bize verdiklerinin bizim için bir ‘’değer’’ ve onlarla olan etkileşimlerin aynı zamanda bir ‘’sınav’’ olduğunu düşünerek, iki sözcüğün sıradan olduğunu sanıyorsan, sanma…

Bir önceki yazı Think Tank…