Çocukken duvarın üzerine çıkıp inemediğinde, ilkokulun kapısına ilk gün geldiğinde, mahallede top peşinde koşarken, arkadaşlarınla itiş kakışlarında, dondurmacının, oyuncakçının, pastanenin önünden geçerken, okuduğun kitaplarda takıldığın bir noktayla karşılaştığında, çocukluk kahramanın olan “Baba” dersin.
Sonra büyürsün… Dünyayı yerinden oynatabileceğini düşünmeye başlarsın.
Her şeyi yapabileceğini, her problemin üstesinden geleceğini düşünürsün; kimseye ihtiyacın yoktur… Güç sendedir.
Ancak, gerçek ile karşılaştığında, önünde ufuk zannettiğin, bir duvar olarak yükseldiğinde, bazen yüksek sesle, bazen de içinden “Baba” dersin…
Evet… Bir insanın en önemli varlığı anne ve babasıdır.
Anne… “Kutsal” başka hangi dünyevi canlıya denmiştir ki?
Baba ise özellikle erkek çocuklar için “gizli bir kutsal”dır.
Erkek çocuklar, babalarının dibine düşmelerine karşın, bir yaşlarda bunu yadsırlar.
Ancak o yaşlar çabuk geçer…
Her erkek çocuk benzer durumları yaşamıştır.
İş yaşamında, babalar ve oğullarının ilişkileri ise “taşlı bir patika”da yol almaya benzer.
Patika, bazen ana yola bağlanır, bazen de ormanın derinliklerinde yitip gider.
Baba oğul ilişkisinin yanına, “iş arkadaşlığı”da konabildiğinde, patika, ana yola bağlanır.
Tersi durumlarda -ki bu sıklıkla görülendir- ise, patikanın ormanın derinliklerinde kaybolduğu bir gerçektir.
Çocuklar, aile şirketlerine doğmuşlarsa, yetiştirilme biçimleri, patikada nasıl yol alınacağının “işaret fişekleri”dir.
Babam, bir arkadaşı ile sohbeti sırasında; “Bazı babalar koyun yetiştirir, bazıları aslan. Aslan yetiştirdiğinde bilirsin ki, arada bir sana da pençe atacaktır. Ben aslan yetiştirmeyi tercih ettim” demişti. Bu lafın hayattaki karşılığının ne kadar derin ve zor olduğunu, baba olduktan sonra daha iyi anlıyorum.
Ve ilginç olan, kendi çocuklarımızı böyle yetiştirme iradesini, “kendimize kıyma pahasına” gösterebiliyor muyuz?
Baba, erkek çocuklar için açık denizlerde yol gösteren fener gibidir. Değerini fırtınaya yakalandığında daha iyi anlarsın.
Babalarımızın değerini, fırtınaya yakalanmadan bilelim…
Bir önceki yazı “Ben Biz“
Diğer Yazılar
3 Comments
Baba kız çocukları için de; yol ayrımlarında, duyguları ve aklını birleştirerek hangi yöne gideceğini gösteren uyarıcıdır…….babalar;anne adayı kızlar ve o kızların yetiştireceği baba adayları için çok önemli!!! sevgiler
sevgili kardeşim,
bir baba; oğlu kendisini anlayacak yaşa gelinceye kadar bekleyebilirse yani ölmez ise ne ala.o ömür verilmez ise iki taraf içinde derin bir üzüntü kaynağı.
dilerim babalar uzun yaşasın,dilerim oğullar çabuk büyüsün.
ahmet ağabeye uzun ömürler diliyorum.
Hayatta başarıya giden yolun başı duygusal, birazda hüzün verici olarak işlenmiş.Gerçek anne ve babalar en büyük mutluluğu evlat mutluluğu, en büyük acıyıda evlat acısı olarak bilirler. Bu yüzden en güvenilir ışık , fenerde onlardır. Elinize sağlık.