Sürdürülebilir Dostluk…

Hayat, sonsuza giden büyük bir tren yolculuğu gibidir.

Bizim hayatımız da; bu trene binip sonunda indiğimiz bir yolculuktur.

Bu yolculuğun tamamı hayatımız değildir aslında.

Hayatımız, bu yolculuk sırasındaki anılarımızın toplamıdır.

Anılarımız ne kadar çok ise, ömrümüz o kadar uzundur.

Anılarımızda yer alanlar “yol arkadaşlarımız”, kısacası dostlarımız, sevdiklerimiz,

Yer almayanlar ise sadece “yan yana yol aldıklarımızdır”…

Bazı insanlar ile hayatın tümünde “yol arkadaşlığı” sürer.

Bazı yol arkadaşlıkları ise, hayatın bir bölümünde yer tutar.

İster tüm hayatı kaplayan, ister kısa süreli yolculuklar olsun,

hayatımızda yer tutmuşsa, sonsuza kadar bizimle birliktedir.

Bu sonsuz duygusunu ortaya koyan ise “vefa”dır.

Vefa “dost”luğu sürdürebilmektir.

Yolculuk sırasında bazen gönüllü, bazen ise istek dışı olarak yollar ayrılabilir.

Üzüntüler, kalp kırıklıkları olabilir…

Ancak “anılar” tüm bunların doğal silicisidir.

Önemli olan; anıların, zaman sarkacında salınmasına izin vermektir.

İş hayatı da büyük yolculuğun içinde, büyük bir yer tutar.

Uzun zamanlar bir arada bir hedefe birlikte yürümek…

Birlikte başarı, başarısızlık hikayeleri.

Toplamında büyük başarılar ve onlarca yüzlerce anılar.

O yüzden iş hayatının anıları ve tabii ki dostlukları çok değerlidir.

Orada oluşmuş dostluklar, maddi dünyanın ötesinde anlamlar taşır.

Arkasında; “birlikte, bir şeyleri başarma tutkusu” yatar ve onu “anılar sandığı”nın içine taşıyan da budur.

Yollar ayrılır, ayrılabilir… Ya da yol biter.

Ama bir şeyleri birlikte başarmanın hazzını yaşamış olmak…

İşte o zaman; “vefa tüneli” bir “kaleydeskop”a dönüşebilir.

Renkli, güzel ve tutkulu…

Vefa adına ipotek altına alınmamış, saf; anılar, anılar anılar…

Mottomuz; sadece hayatta kalmak değil, sürdürülebilir dostlukların olduğu bir yaşam olsun…

Bir önceki yazı Kendini aşmak…